 |
Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΕΦΔ ΣΤΟ 8ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΟΣΔΕΠΟμιλία του Ευάγγελου Νικολαΐδη στο 8ο Συνέδριο της Π.Ο.Σ.Δ.Ε.Π.
(Αθήνα, 2-4 Μαρτίου 2007)
Θα αρχίσω με σύντομο σχολιασμό ενός παραδόξου.
Το παράδοξο είναι ότι ενώ είμαστε μάρτυρες, συμμετέχουμε σε μία από τις μεγαλύτερες και αποτελεσματικότερες κινητοποιήσεις της ανώτατης εκπαίδευσης, ορισμένοι θεωρούν ότι αυτό γίνεται χωρίς θέσεις, ειπώθηκε επίσης ότι όλο αυτό είναι αποτέλεσμα ενός μηχανισμού απεργιών!
Επίσης, δεν καταλαβαίνω γιατί δε συνιστά θέση το «όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος». Το όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 16, είναι ναι στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Όπως θέση είναι και το «να συζητήσουμε το νέο περιεχόμενο του άρθρου 16», μόνο που πρόκειται για θέση που παραιτείται από την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστήμιου.
Την περίοδο αυτή βρεθήκαμε μαζί με τους φοιτητές μας σε μία «άλλη» σχέση. Περιφρουρήσαμε διαδηλώσεις, αναπνεύσαμε μαζί δακρυγόνα. Ανάμεσα στους φοιτητές, (τους οποίους βέβαια αντιμετωπίζουμε χωρίς καμία διάκριση), είδαμε παιδιά φίλων, γειτόνων, φίλες και φίλους των παιδιών μας, τα ίδια τα παιδιά μας. Αυτό το προσωπικό στοιχείο μου έδωσε την ιδέα να μιλήσω κυρίως ως πατέρας και δευτερευόντως ως πανεπιστημιακός.
Θα ήθελα το παιδί μου να μπορεί να σπουδάσει σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο.
Θα ήθελα να έχει δασκάλους οι οποίοι:
- εργάζονται μόνο στο πανεπιστήμιο και αμείβονται αξιοπρεπώς γι’ αυτό, χωρίς να αναγκάζονται να τρέχουν σε άλλες εργασίες, που αποβαίνουν σε βάρος της προσφοράς τους στο πανεπιστήμιο.
- είναι ανεξάρτητοι ερευνητές και διδάσκουν τα αποτελέσματα της ελεύθερης έρευνάς τους, ως προς το αντικείμενο και τα αποτελέσματά της.
- εργάζονται χωρίς ελαστικές σχέσεις εργασίας, δεν είναι καθηγητές τριμήνου και εξαμήνου, δε μοιράζονται μαζί με άλλους τρεις, τέσσερις και πέντε μια πίστωση, δεν εργάζονται από το Σεπτέμβριο και πληρώνονται στην καλύτερη περίπτωση τον Δεκέμβριο.
Θα ήθελα να έχει δασκάλους οι οποίοι:
- όταν καθυβρίζονται από αμετροεπείς υπουργούς ως «βολεμένοι» και «κρατικοδίαιτοι», ή όταν απειλούνται από διάφορους λατινομαθείς ότι «θα κατέβουν να τους πλακώσουν», να τους δίνουν την κατάλληλη απάντηση.
- δε θα συνομιλούν με την υπουργό παιδείας ως προνομιακοί συνομιλητές, όταν άλλοι συνάδελφοί τους καλούνται από τον εισαγγελέα που πίσω από την πόρτα κρύβει την ηγεσία της Γ.Α.Δ.Α.
- έχουν γνώμη, αλλά όταν επικαλούνται ότι εκπροσωπούν και τη γνώμη άλλων συναδέλφων, να το έχουν κάνει μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες και όχι αυθαίρετα και καταχρηστικά. Να μπορούν να ξεχωρίζουν ότι η υπογραφή κάτω από ένα κείμενο γενικών αρχών, δεν ισοδυναμεί με την εν λευκώ εξουσιοδότηση.
Θα ήθελα να έχει δασκάλους σαν και αυτούς οι οποίοι:
- εδώ και ένα χρόνο (για να περιοριστώ στα πρόσφατα γεγονότα) δε δίστασαν, με τη μια ή την άλλη μορφή, να σηκώσουν το ανάστημά τους στην αντιδραστική επίθεση για την άλωση του πανεπιστήμιου.
- δε δίστασαν να γίνουν στόχος του αρχι-πραίτωρα και της κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας.
- Θα καταγγέλλουν υπουργούς παιδείας οι οποίοι για να καλύψουν την αντιδραστική πολιτική τους και για να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη, ψεύδονται και συκοφαντούν λέγοντας ότι υπάρχει πανεπιστήμιο όπου σε 400 από τα 1400 στρέμματα της πανεπιστημιούπολης καλλιεργούνται χασισόδενδρα.
Θα ήθελα να έχει δασκάλους οι οποίοι:
- θα είναι πλάι του όχι μόνο στην αίθουσα και στο εργαστήριο, αλλά οπουδήποτε παράγεται και διαδίδεται η γνώση, η πολιτική και κοινωνική συνείδηση, σε οποιοδήποτε χώρο διακυβεύεται ο θεσμός του πανεπιστήμιου, ακόμα και αν αυτός είναι ο δρόμος και το πεζοδρόμιο.
Θα ήθελα να έχει δασκάλους οι οποίοι θα κάνουν μάθημα με ψηλά το κεφάλι, καθαρό μέτωπο και συνείδηση, που θα μπορούν να τον κοιτούν στα μάτια. |